نقش واسط حمایت اجتماعی در ارتباط بین سرمایه اجتماعی با رضایت‌مندی از برنامه خودمراقبتی در بیماران مراجعه‌کننده به مراکز بازتوانی قلب و عروق اصفهان

هدف: بیماری‌های قلبی عروقی از عوامل اصلی مرگ در دنیا و نیز جمعیت ایرانی می‌باشند. در این بین تعیین‌کننده‌های اجتماعی سهم مهمی در تبیین پیامدهای بیماری‌های قلبی عروقی بر عهده دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل ارتباطی دو تعیین‌کننده اجتماعی سلامت شامل سرمایه اجتماعی، حمایت اجتماعی و رضایتمندی از برنامه خودمراقبتی در بیمارن قلبی عروقی مراجعه‌کننده به مراکز بازتوانی قلبی شهر اصفهان انجام گرفته است. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی در سال 1395 در شهر اصفهان صورت گرفت. نمونه تحقیق شامل 155 بیمار بود که از مراجعه‌کنندگان به مرکز بازتوانی بیمارستان قلب شهید چمران و نیز درمانگاه صدیقه طاهره دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انتخاب گردیدند. برای گردآوری اطلاعات از چک‌لیست رضایتمندی از برنامه خودمراقبتی، پرسش‌نامه‌های سرمایه اجتماعی (دسیلوا و همکاران) و حمایت اجتماعی (زیمنت و همکاران) استفاده گردید. از مدل‌یابی معادلات ساختاری برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه از مجموع 155 شرکت‌کننده، 112 نفر (3/72) درصد مرد و 43 نفر (7/27) درصد زن بودند نتایج تحقیق نشان داد که بیش‌ترین میزان همبستگی مربوط به رابطه بین حمایت اجتماعی به‌عنوان متغیر واسط و رضایتمندی از برنامه خودمراقبتی بود (001/0p<، 49/0=r)، مدل تحقیق نشان داد که 29 درصد از تغییرات متغیر رضایتمندی از برنامه خودمراقبتی توسط دو متغیر حمایت اجتماعی و سرمایه اجتماعی قابل تبیین است (07/0=RMSEA، 87/0=AGFI، 79/0=GFI). نتیجه‌گیری: مدل ساختاری نهایی در این تحقیق بر تأثیر مستقیم و غیرمستقیم سرمایه اجتماعی ساختاری و شناختی بر رضایتمندی بیماران از برنامه خودمراقبتی و نیز نقش واسط متغیر حمایت اجتماعی تأکید داشت. توجه به جنبه‌های حمایتی و شبکه روابط اجتماعی در بیماران به‌عنوان عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت می‌تواند در رضایتمندی بیماران از برنامه خودمراقبتی در مراکز توان‌بخشی قلبی مؤثر باشد.